Todas las entradas de: admin

Reflexiones de chelo veiga sobre la jornada de la ley de bibliotecas

Chelo Veiga, presidenta de APEI.

El pasado 18 de noviembre se celebró en el Parlamento Vasco 15 años de existencia de la Ley de Bibliotecas, con sus fallos, con sus carencias, pero 15 años de una Ley que regula el Sistema Bibliotecario y que parece ser orgullo no solo del personal bibliotecario, sino también de la clase política. 

Bibliotecarios y bibliotecarias vascos, el alma de las bibliotecas, sin ellos, como se dijo, las bibliotecas serían meros almacenes, fueron protagonistas por un día en el espacio que es de todos, el lugar de sus representantes políticos y a ellos quisieron dirigirse orgullosos de una Ley pero conscientes también que queda mucho por andar y que necesitan hacerlo juntos.

Aprobada en 2007 fue una Ley muy novedosa en su momento, pero ahora toca pensar en su desarrollo y en su mejora para de verdad contar con unas bibliotecas públicas al servicio de la ciudadanía, como verdaderas instituciones garantes de los derechos democráticos.

Hay que pensar en futuro, hacia dónde se quiere que vayan las bibliotecas, cuál debe ser su personal, suficiente y cualificado, cuáles deben ser los compromisos de inversión y cuáles las herramientas de planificación. Y parta ello se necesita ese compromiso de la clase política en pensar en bibliotecas, en políticas bibliotecarias y en futuro.

Y en todo esto ALDEE, como asociación que representa al personal bibliotecario vasco, tienen un especial protagonismo y es muy importante, como se vio en esta Jornada, que todos los representantes políticos así lo vean y reconozcan. Y más importante aún, que haya un compromiso por contar con ella y construir de forma conjunta una verdadera red de bibliotecas públicas del s. XXI en las que ningún algoritmo podrá sustituir a su personal fuerte y preparado y que constituye el motor cultural, social de barrios, pueblos como refugios cívicos, de información, del conocimiento, de la cultura, de los derechos fundamentales.

Geroa irudikatzen

Aurten 15 urte bete ditu Euskadiko Liburutegiei buruzko 11/2007 Legeak eta urtemuga hori baliatu nahi izan dugu gaiari behar bezala heltzeko. Bada, azaroaren 18an Eusko Legebiltzarrean elkartu ginen gaiaren inguruko adituekin, pentsalariekin eta ordezkari politikoekin, Euskadiko Liburutegiei buruzko Legeak 15 urte: Geroa irudikatzen izeneko jardunaldian.

Benetan egun gogoangarria izan zen, urte osoko lanaren emaitza ezin hobea, hau ez baita egun batetik bestera sortu.

Apirilean abiatu zen hau guztia. ALDEEko ordezkariak Euskadiko senatariekin bildu ziren Espainiako Senatuan aurkeztu zen FESABID Txostenaren harira eta handik hilabetera Eusko Legebiltzarreko Kultura Batzordeko legebiltzarkide-talde guztiekin biltzeko aukera izan zuten gaiaz mintzatzeko, eta, batez ere, gure kezka adierazteko Euskadiko Liburutegi Legearen artikuluen garapen ezarengatik eta Liburutegien Aholku Batzordearen eraginkortasun faltagatik.

Ekainaren 15ean, Kultura Batzordeak hala eskatuta, agerraldia izan genuen Legebiltzarrean. Bertan izan ziren ALDEEren izenean Zuzendaritza Batzordeko kide diren Fernando Juarez eta Yanira Diaz de Aranguiz, Euskadiko Liburutegi Legea indarrean sartzearen beharra eta liburutegien garrantzia azpimarratzen.

Agerraldi hura baliatu genuen Eusko Legebiltzarreko Kultura Batzordeari EAEko liburutegien egoera azaltzeko eta honakoa eskatzeko: Eusko Jaurlaritzako Kultura eta Hizkuntza Politika Sailari eska diezaiola, gehienez ere, 6 hilabeteko epean, Euskadiko Liburutegien Aholku Batzordera dei dezala, haren jarduera bultzatzeko asmoz, sektoreko eragile nagusiekin eta gure laguntza eta aholkularitzarekin batera, Euskadiko Liburutegien Eguneratze eta Eguneratze Legeak Euskadiko Liburutegien Lege Berezian jasotzen dituen erregelamendu-dekretuak gara ditzan.

Azaroaren 18an Gasteizen

Hura nahikoa ez eta, beste bultzada bat emateko asmoarekin jardunaldia antolatzea erabaki genuen. Horrela, azaroaren 18an bildu ginen lege hau duela 15 urte sortu zen leku berean, Eusko Legebiltzarrean. Bakartxo Tejeria Legebiltzarreko presidenteak egin zigun harrera ofiziala, legea onartu zen uneko irudiekin lagunduta.

Jarraian, Bingen Zupiria Eusko Jaurlaritzako Kultura eta Hizkuntza Politikako Sailburuak hartu zuen hitza legearen garrantzia nabarmenduz, eta, ondoren Imanol Zuberok alderdi sozial eta filosofikoagoa eskaini zigun bere hitzaldian: Que no te den información por conocimiento: de la conectividad a la colectividad.

Imanol Zubero, Bingen Zupiria eta Bakartxo Tejeria.

Atsedenerako tartean Osoko Bilkura aretoan talde argazkia atera genuen eta ordura artekoez solasteko aukera izan genuen.

Parte-hartzaile guztiak Legebiltzarreko Osoko Bilkura aretoan.

Jarraian, liburutegiei buruzko legeak izan duen bilakaeraz ez ezik, egungo liburutegien egoeraz eta haien beharraz mintzatu ziren Oscar Arroyo eta Yanira Diaz de Aranguiz, FESABID txostenaren egilea eta Gaztela-Mantxako Komunitateen Batzarreko Kultura eta Kirol Sailburuordetzako Liburu, Artxibo eta Liburutegi zerbitzuburua eta ALDEEko zuzendaritzako kidea, hurrenez hurren.

Amaitzeko, mahai-inguruan bildu genituen Eusko Legebiltzarreko ordezkariak APEI elkarteko Chelo Veiga eta ALDEEko Karmele Aguayok gidatuta. Mahaian izan ziren Alberto Alonso (PSE), Josu Estarrona (EH Bildu), Carmelo Barrio (PP), Isa Gonzalez (Elkarrekin Podemos) eta Irune Zuluaga PNV-EAJ).

Egun emankorra izan zen eta horren fruitu dira irakurgai dituzun artikuluak ere, jardunaldian modu batera edo bestera parte hartu zuten adituenak: Oscar Arroyo, Alicia Selles eta Xavier González.

Egun hura iruditan jaso ahal izan dugu Eusko Legebiltzarreko Komunikazio Departamentuko kideek egindako jarraipen estuari esker.

Lazkaoko Beneditarren artxiboan izan gara

2022ko bigarren bisita profesionala dokumentazio-gune berezi batera egin dugu, Lazkaoko Beneditarren Fundaziora. Euskal Herrian den artxiborik bitxienetariko da Lazkaoko Beneditarrena, izan ere, besteak beste, euskal gaien inguruko 22.000 kartel eta 25.000 pegatinatik gora gordetzen ditu, 1970etik gaur egunera artekoak. Mota askotako pegatinak dira, nahiz eta politikoak eta sozialak diren nagusi, gainerako bildumekin gertatzen den moduan.

Juan Jose Agirre monje beneditarrak lau hamarkada daramatza euskal gaien inguruko liburu, aldizkari eta askotariko dokumentuak biltzen. 1970ean hartu zuen Agirrek Lazkaoko Beneditarren Monasterioko Bibliotekaren ardura eta berehala hasi zen hura antolatzen, liburu berriak eskuratu, bildumak osatu…, eta era berean, gerora Euskal Biblioteka gisa ezagutuko zenaren oinarriak jarri zituen, monasterioan aurkitu zituen liburu eta aldizkariekin eta handik aurrera bilduko zituenekin. Hori bakarrik ez, gainerako liburutegi eta artxiboetan artean gordetzen ez ziren dokumentuak biltzeari ere ekin zion: panfletoak, foiletoak, kartelak, pegatinak, egutegiak… Eta arreta berezia eskaini zion erbestean eta klandestinitatean ateratzen zen guztiari.

Aitzindaria izan zen Agirre bere lanean, eta hasiera-hasieratik etorkizunera begira izan zuen ikuspegi zabalari esker, euskal ondare dokumentalaren zati garrantzitsu bat salbatzen lagundu zuela esan daiteke.

Bisita interesgarria izan zen, Juan Jose Agirrek erak eta Miren Barandiaranek, dokumentazio zentroko arduradun eta ALDEEko kideak, gidatu zutena. Bitxikeriaz eta historiako ikasgaiez betetako azalpenak eman zizkiguten eta une gogoangarriak pasatu genituen.

Erabiltzaileekiko arreta zaintzearen beharraz

Aurten ere ikastaro birtual bat antolatu dugu Francisco Javier García adituarekin: Liburutegietako erabiltzaileentzako arretaren kudeaketa: Erabiltzailearekin komunikazio eraginkorra eta kalitatezkoa izateko jarraibideak eta prozedurak. Erabiltzailearekiko komunikazioan gatazkak konpontzea. Gaiak interesa piztu du eta harrera oso ona izan du.

Ikastaroaren helburu orokorra liburutegietan erabiltzailearekin komunikazio arina, eraginkorra eta kalitatezkoa gauzatzeko lan-jarraibideak, gomendioak eta teknikak ematez gain, gatazkak konpontzeko eta kexak eta erreklamazioak eraginkortasunez kudeatzeko erabaki egokienak hartzeko aholkuak ematea izan da.

Erabiltzaileen beharrak erdigunera ekarri eta haien gogobetetasunean eragina izango duen kalitatezko zerbitzua eskaintzeko eta horretarako beharrezkoak diren aldaketak egiteko aukerez nahiz moduez jardun dute 40 orduko ikastaro honetan parte hartu dutenek.

32 lagunek hartu dute parte online ikastaro honetan eta oso balorazio onak jaso ditu, bai ikastaroa online eskaini izanagatik, baita hain erosoa den Moodle plataforman eskaintzeagatik.

Balorazio horiei erantzunez, ALDEEren asmoa 2023an ere ikastaro birtualekin aurrera jarraitzea da.

Archivos históricos en la sociedad contemporánea: Ley, Patrimonio y Memoria

Sabino Arana Fundazioa celebró el XXX Aniversario del Archivo del Nacionalismo Vasco con una jornada organizada el pasado 27 de octubre, conjuntamente con ALDEE, sobre los “Archivos históricos en la sociedad contemporánea: Ley, Patrimonio y Memoria”.

La jornada fue presentada por los presidentes de ambas instituciones organizadoras,  Mireia Zarate, de Sabino Arana Fundazioa, y Fernando Juárez, de ALDEE.

La primera intervención corrió a cargo de Mikel Aizpuru, director de Patrimonio Cultural del Gobierno Vasco, quien recordó los sistemas de archivo que hemos tenido en Euskadi en los últimos 40 años y nos acercó a la recién aprobada “Ley de Gestión Documental Integral y Patrimonio Documental”.

Según Aizpuru, entre los retos que debe marcarse la nueva Ley en esta nueva etapa se encuentran, entre otros, “el desarrollo normativo e institucional; la gestión de la documentación electrónica, y la recuperación  (copia) de la documentación existente fuera de Euskadi de archivos como el de Salamanca o el Archivo Militar de Ávila”. Asimismo se ha marcado una apuesta propia: llevar a cabo “una política proactiva hacia los archivos de la segunda mitad del siglo XX”.

Por su parte, Jon Bagües, exdirector de ERESBIL-Archivo vasco de la música y Premio “Manuel Lekuona” 2021 (Eusko Ikaskuntza), centró su intervención  “Iniciativas públicas y privadas para la conservación de Patrimonio” en el período de la guerra civil para presentar las fuentes documentales como caso específico.

Partiendo de un trabajo previo (“Papeles en movimiento”) realizado sobre la documentación musical Jon Bagües incidió en la importancia de las fuentes documentales “diversas” para el estudio de la guerra civil y del exilio y se refirió al Archivo de la diáspora vasca y al Archivo del Nacionalismo Vasco. Asimismo, subrayó la importancia de los documentos y soportes ajenos al papel y el convencimiento de que “la memoria se reconstruye colectivamente gracias al esfuerzo de numerosas y diversas instituciones”.

Henar Alonso en su intervención.

La jefa del Área de Descripción del Archivo General Militar de Ávila, Henar Alonso, puso en valor los avances conseguidos en materia de acceso a los archivos en la nueva ley estatal de Memoria Democrática y reveló los retrocesos que puede generar el anteproyecto de Ley de Información Clasificada, “que en su redacción inicial, ha recibido fuertes críticas por parte de los profesionales de la información, tanto archiveros e historiadores como periodistas”.

Por último, Iñaki Goiogana, técnico del Archivo del Nacionalismo Vasco, trajo a colación en su intervención una frase de Juan de Ajuriagerra, histórico dirigente del PNV, quien solía decir: “Hay que hacer“. Según Goiogana “esta frase resume el espíritu de numerosas instituciones culturales vascas surgidas en tiempos de la dictadura franquista en la que la ayuda del Estado para la cultura vasca era o nula o, casi siempre, la represión”. “En aquellas circunstancias “había que hacer” y se hizo”, remarcó en varias ocasiones.

De este espíritu surgieron la Editorial Vasca Ekin, la revista Euzko Gogoa, las ikastolas, la Feria de Durango, Eresbil, la Filmoteca Vasca… y también Sabino Arana Fundazioa y el Archivo del Nacionalismo Vasco, fruto del esfuerzo de numerosos hombres y mujeres, como Manuel Irujo y Joseba Rezola, que conservaron la documentación que generaron con la intención de dar cuenta de la labor pública que realizaron durante su vida”.

Carta de ALicia Selles para aldee, sobre el aniversario de la ley de bibliotecas

Alicia Selles, representante de FESABID

Por mucho que me esfuerce escribiendo creo que es muy difícil explicar lo que pasó en el Parlamento Vasco el 18 de noviembre. Me vais a perdonar, además, que lo haga desde mi opinión personal, mi experiencia y mi vivencia como parte del colectivo que tuvo la suerte de demostrar su apoyo y cariño a los y las colegas de ALDEE. Creo que es como mejor puedo hacerlo.

Hace años que llegué al mundo del activismo y la militancia profesional de la mano de muchas y muchos que sabían (mucho) más que yo, que tenían larga experiencia. Con los años, no sólo me enseñaron a mirar nuestra profesión de una forma amplia, global y diversa, también me empujaron a dar pasos que definitivamente han cambiado mi forma de entender la defensa profesional, que no puede ser ni unilateral ni sectaria, porque implica la militancia por los derechos de la ciudadanía y requiere la exigencia de políticas públicas que los garanticen.

Celebrar el 15 aniversario de una ley como lo ha hecho ALDEE no es ni más ni menos que un acto de convicción y de compromiso. En mi opinión, es un acto de promoción y defensa que demuestra que su junta directiva es coherente y honesta en la representación del colectivo profesional. En esta jornada se demostró conocimiento y experiencia en el ámbito bibliotecario y en las políticas públicas que lo configuran pero lo más importante es que presentó su resolución de cooperar y colaborar con el resto de agentes que en él intervienen. Se preparó una jornada de diálogo y de reflexión sobre el marco legal de los servicios bibliotecarios y la importancia de su desarrollo y evolución poniendo el foco en su calidad, profesionalidad y sobre todo, en su dinamismo y flexibilidad para adecuarse a las diferentes realidades y a las necesidades futuras de la ciudadanía. Resumiendo, ALDEE tendió un puente para conectar a los grupos políticos del parlamento, al gobierno y a la profesión que reconfigura la relación entre ellos. Una magnífica oportunidad para alinear objetivos y enfoques y para compartir acciones que busquen resultados a corto y a largo plazo. Enhorabuena y a seguir así.

Pero creo que ALDEE ha hecho mucho más, creo que lo que ha hecho ALDEE es absolutamente inspirador y motivador para todas las asociaciones y colegios profesionales que integran FESABID. ALDEE preparó muy bien la oportunidad de entablar relación con los responsables políticos en el Senado, trabajó para conseguir comparecencia en el parlamento y, por ello, ha logrado organizar esta jornada que no se queda en un acto protocolario de aniversario porque plantea un nuevo y prometedor escenario para las bibliotecas y los profesionales que en ellas trabajan. Es un grandísimo ejemplo de incidencia política. Gracias, muchas.

Lo que yo sentí: emoción, ilusión y orgullo, por los logros de ALDEE y por la unión del colectivo profesional con ganas de seguir trabajando conjuntamente bajo el paraguas y con el empuje de FESABID. Otra vez Gracias.

jornada sobre la Ley de bibliotecas de euskadi, una Crónica de óscar arroyo

Óscar Arroyo,  Jefe de servicio de Bibliotecas, Libro y Lectura de Castilla-La Mancha

La jornada celebrada en el Parlamento Vasco el pasado 18 de noviembre no pasará desapercibida en el futuro. Organizada con mimo desde hace meses por ALDEE, fue sin duda una excelente forma de celebrar los 15 años de la Ley de bibliotecas de Euskadi, pero en realidad fue mucho más. Debía ser mucho más y lo fue.

Más allá de la reivindicación del colectivo de profesionales que agrupa ALDEE en favor de la aplicación práctica de la ley vasca de bibliotecas, desde mi personal punto de vista, la Jornada del pasado 18 de noviembre supone sin duda un punto de no retorno de la acción profesional del colectivo bibliotecario que se inició en el Senado el pasado mes de abril.

Tal y como allí argumentamos, los profesionales de las bibliotecas venimos a sumar y a proponer soluciones desde nuestra mirada transversal y global de la sociedad; desde las grandes ciudades a los más pequeños municipios siempre pegados al territorio y a los ciudadanos.

Hemos decido hacernos oír donde se toman las decisiones y que los responsables administrativos y políticos conozcan qué son las bibliotecas en el siglo XXI, qué potencial tienen para la sociedad y que los profesionales están aquí dispuestos a ponerse al frente del reto.
Dispuestos también a exigir el cumplimiento de los derechos de acceso de todos los ciudadanos a bibliotecas de calidad en todo el territorio y condiciones laborales, y alzar la voz cuando esto no se cumpla.

La sociedad de la información y del conocimiento no puede permitirse el lujo de no poner en un lugar preeminente a las bibliotecas públicas y sus profesionales como sustrato esencial sobre el que construir cualquier futuro más equitativo y próspero basado en la calidad de sus servicios
públicos; principal seña de identidad del hoy tan vapuleado estado del bienestar. De todo ello se vivió un excelente ejemplo práctico en el Parlamento de Vitoria-Gasteiz el pasado 18 de noviembre.

Cumplir los parámetros de calidad arriba indicados se consigue de diferentes maneras en función de cada territorio y su realidad previa. Euskadi, sin duda, necesita una red real de lectura pública basada en la exigencia y el cumplimiento por parte de los municipios de unos estándares actualizados de calidad del servicio y que estos sean definidos con la participación de todos los actores implicados. Hablamos de un mapa actualizado de bibliotecas, vinculante de cara a las inversiones que se realicen y que sea acordado en el seno de un Consejo Asesor de Bibliotecas activo, plural y ejecutivo.

Conseguir sensibilizar a los responsables políticos de Euskadi sobre la necesidad de adaptar los procedimientos y modos de hacer actuales a una nueva forma de trabajar sin necesidad de mayores reformas legales, creo que quedó de manifiesto el pasado 18 de noviembre en el Parlamento Vasco y quedó asimismo en la agenda de los representantes tanto del Gobierno Vasco como de los distintos partidos políticos que allí acudieron, asistieron y participaron.

Muchos parlamentos autonómicos deberían seguir el ejemplo del Parlamento Vasco, que mostró una cercanía y una sensibilidad que es necesario poner de relieve y que engrandece sin duda a la propia institución. Del mismo modo, otras asociaciones y colectivos deberían seguir el ejemplo y la visión de futuro que está demostrando ALDEE con iniciativas como la del pasado 18 de noviembre en el Parlamento Vasco.

Editorial a cargo de F. Xavier González Cuadra presidente de fesabid

Francesc Xabier González Cuadra, Presidente de FESABID

El pasado 18 de noviembre representantes de Asociaciones y Colegios profesionales del ámbito profesional de las bibliotecas tuvimos la oportunidad, y el placer, de asistir al acto “15 años de la Ley de Bibliotecas de Euskadi: pensar el futuro” que tuvo lugar en el Parlamento Vasco.

El acto, en el que participaron miembros de la mayoría de grupos políticos con representación en el Parlamento, y que contó con la presencia de Imanol Zubero, Doctor en Sociología y profesor titulado de la UPV/EHU y Óscar Arroyo, autor del Informe FESABID “Universalizar los servicios bibliotecarios públicos en España” y Jefe del Servicio del Libro, Archivos y Bibliotecas de la Junta de Castilla-La Mancha, tuvo como leitmotiv la celebración de los 15 años de vigencia de la Ley de Bibliotecas de Euskadi. Junto a las reflexiones del Dr. Zubero al entorno de la importancia de las bibliotecas y su significación e incidencia a nivel social y del diagnóstico posterior de Óscar Arroyo sobre el nivel de despliegue del texto legal y de la situación actual en Euskadi, el núcleo de la jornada fue la intervención de los políticos respondiendo a cuestiones relativas a la situación actual de las bibliotecas en Euskadi.

En la mesa final de preguntas a la representación de los partidos políticos, realizadas por dos profesionales del ámbito bibliotecario, se pusieron de manifiesto tres cuestiones importantes.

La primera, que aun hay camino por recorrer (y aspectos a desplegar) respecto a la Ley, aunque también hay cierta sensación que la misma requeriría ciertos retoques para adecuarla a la realidad actual. La segunda es que los grupos políticos asistentes -y que conforman la mayoría del Parlamento Vasco- hacen suya la Ley en el sentido estricto de su cumplimiento aunque reconocen que hay ciertos aspectos a mejorar y consolidar. Por último, y quizá la cuestión más destacada, fue comprobar la sintonía que existe entre el mundo político y profesional para mejorar la situación actual. En ese día se hizo evidente, no solo por la nutrida asistencia, así como por los evidentes contactos, que existe una verdadera voluntad de construir y seguir trabajando en pos de las bibliotecas y de su servicio de cara a la ciudadanía. Y aquí radica lo excepcional de esa jornada: no es para nada habitual la comunión ni la colaboración entre el mundo político o el de la gestión pública y los representantes del mundo profesional.

Considero que es imprescindible -independientemente de los logros que haya traído la Ley- un marco de relación y de colaboración mutua (como el observado ese día) para acometer cualquier nuevo proyecto en referencia a bibliotecas en Euskadi.

Por último, de la Jornada se podría extraer varias conclusiones o reflexiones finales.

Primeramente, y respecto a la situación bibliotecaria en Euskadi, cabe decir que la Ley ha sido un instrumento que ha permitido alcanzar ciertas cotas de normalización y regulación pero que todavía hay camino a recorrer y reglamentar. Y para ello es necesario el concurso y la colaboración entre los grupos políticos (y la acción de gobierno) con el mundo profesional.

Segunda conclusión, derivada de la anterior: sin recursos no es posible llevar adelante ninguna acción o programa de acción a medio o largo plazo; pero no es menos cierto que sin un proyecto de acción u horizonte claro, la inyección de recursos tampoco tiene sentido más allá de una inversión estéril.

Otra conclusión, ya expuesta con anterioridad, es la necesidad de un diálogo constructivo y sin apriorismos entre los representantes políticos y el mundo profesional. Todas las experiencias en positivo en cuestiones relacionadas con la lectura pública y la articulación de un sistema y servicio bibliotecario de calidad atesoran un trabajo previo de colaboración estrecha entre ambos agentes. Así pues, jornadas como la del 18 de noviembre son una muestra palpable: actitud propositiva de las asociaciones, aunque de escrutinio por la labor realizada por la acción política y a su vez, interés real sobre la cuestión por parte de lo político para alcanzar aquellos objetivos óptimos para la ciudadanía, la última de las metas.

Para finalizar, y desde FESABID, nos congratulamos y felicitamos a ALDEE por los éxitos logrados y, sobretodo, por haber generado ese espacio de diálogo y entendimiento con los representantes políticos. Es bien sabido que detrás de ese encuentro y de esa colaboración hay una firme voluntad de trabajo y sacrificio por la profesión y para la sociedad a la que sirve.  

BIBLIOTEKAK ETA GARAPEN JASANGARRIRAKO HELBURUAK

2022ko martxoan, Bilbon, Liburutegi Zerbitzuak Garapen Jasangarriako Helburuen (GJH) inguruan lan jardunaldia antolatu zuen ALDEErekin elkarlanean. Ondoren sareko hainbat udal bibliotekek osatutako lan talde bat eratu zen;  Alica Sellésen (FESABID) gidaritzapean, Liburutegi Zerbitzua, ALDEEko partaide eta Hernani, Ignacio de Aldecoa Kultur Etxea, Iurreta, Lekeitio eta Durangoko biblioteketako profesionalak martxoko ondorioetatik ateratako lan-ildoak jorratzeko elkartu gara.

Emaitzak, urriaren 24an Gasteizeko Ignacio de Aldecoa Kultur etxean, urriaren 25an Iurreta Bibliotekan eta urriaren 26an Hernanikoan “Sareko Liburutegiak GJHekin” lan saioak izan dira. Saio hauek arduradun politikoei, gizarte-eragileei eta herritarrei zuzenduta egon dira.

Hauek izan dira saio hauetan lortu nahi izan diren helburuak:

  • 2030 Agenda lurreratzeko lan-saio praktikoa izatea.
  • Garapen jasangarrirako helburuak lortzeko bibliotekek egiten duten lana ikusaraztea.
  • Bibliotekek garapen-estrategian izan dezaketen rolari buruz hausnarketa bultzatzea eta eragile ez bibliotekarioekin partekatzea.
  • Eragileak eta balizko aliantzak identifikatzen hastea.

Urriak 24an Gasteizko Ignacio Aldecoa Kultura Etxean, Araban 2030 Agendaren inguruan diharduten erakunde pribatu eta publikoetako pertsonak bildu ziren, guztira 30 bat lagunek goiza eman zuten liburutegi eta Agendaren inguruan hizketan. Balorazio ona egiteaz aparte, harreman berriak lantzeko eta elkarlana estutzeko parada ezin hobea suertatu zen.

Urriaren 25eko lan saioan, Durango eta Iurretako bibliotekek elkarlanean antolatuta izan zen. Herri bietako politikari, gizarte eragile, hezkuntza arloko arduradunak eta inguruko bibliotekariak eta kolaboratzaile gonbidatu genituen: 40 partaide inguru hurbildu ziren, beraien artean herri bietako alkateak.

Urriak 26an Hernanin, Hernaniko Liburutegiaren eskutik ere, ildo beretik lan egin zuten eskualde mailan.

Ordu bi inguru iraun zuten saio hauetan, bibliotekek gizartean betetzen duten zereginaren garrantziaz hausnartu genuen; urteetan zehar garatu eta garatzen ari diren zerbitzu eta proiektuez gain,  etorkizunean sortu daitezkeen aliantzak izan ziren hizpide.

Jardunaldi hauetan aukera paregabea izan dugu zenbait ondorioetara heltzeko:

  • Bibliotekak bete-betean gabiltza GJH lanean, urte luzez nahiz eta gaian oharkabean pasa zaigun.
  • Egiten dugun lana  eta gure aliantzen sarea ehuntzeko.
  • Bestalde hunkigarria izan zen nola eragile hauek ikusten gaituzten entzutea eta beraien eskaerak jasotzea, aurrez aurre eta zuzenean. Guk badakigu hor gaudela eta argi dugu zein den gure lana, baina egun horretan errealitate hori sentitu egin genuen eta arduradun politikariak eta gizarteko eragileak han egon ziren.

Lanean jarraitzeko konpromezua hartu genuen eta gure aldetik orain arte bezala beteko dugu. Zure herriko Biblioteka ere horrelako jardunaldiak antolatzeko prest baldin badago aukera ezin hobea da zure inguruko eragileekin sarea egiten hasteko.

JUAN JOxE AGIRRERI ELKARRIZKETA, Lazkaoko Beneditarren Fundazioaren SORTZAILEA

“JENDEAREN ESKUZABALTASUNARI ESKER LORTU DUGU ORAIN DAUKAGUNA”


Juan Joxe Agirre

Azaroaren 11 Lazkaoko Beneditarren Fundazioan egon ginen, ALDEEk antolatutako bisita profesionalean. Juan Joxe Agirre (Alegia, 1930) beneditarrarekin izan ginen bertan. Beneditarren monastegiko liburutegia erakutsi zigun bi ordu luzez, mimo handiz gordeta dauzkan altxorrak erakutsi zizkigun eta, nola ez, makina kontu eta bitxikeria kontatu ere bai. 

92 urte dauzka Agirrek, eta pozik dago bizitzan egindakoaz; gaur egun ezagutzen dugun Lazkaoko Beneditarren Fundazioaren hazia erein izanaz dago harro, batez ere. Hazi hura nola erein zuen eta nola egin zuen ugal zedin; horretaz guztiaz hitz egin dugu berarekin. Baina, batez ere, konpromisoaz, bere konpromisoaz eta musu-truk funtsak biltzen lagundu dioten horien konpromisoaz. 

Betiko galderarekin hasiko gara: nolatan hasi zinen bibliotekari lanetan?

Bibliotekaria izatea ez zen nire bokazioa izan hasieratik. Ni beneditarra naiz, 13 urterekin sartu nintzen hemen monasterioan, Lazkaon. Ikasketak egin ondoren monasterioko organista izango nintzela uste nuen; baina ez, irakasle izateko behar nindutela, eta irakasle egin nintzen Lazkaon bertan geneukan kolegioan. Denetik erakusten nuen, eta zuzendaria ere izan nintzen. Baina 1968-1969 urteen bueltan kolegioa itxi egin zen, Beasainen institutua eraiki zutelako, eta ezer gabe geratu nintzen. Monje guztiok bilatu behar izan genuen zerbait: batzuk baratza, beste batzuk inprenta, euskarako klaseak… Nik mediku izan nahi nuen, baina ez zidaten utzi; ez zegoela beharrik. Orduan Rufinok, gaur egungo prioreak, esan zuen bibliotekari bat behar zela etxean geneuzkan liburuak txukuntzeko eta abar; eta nik hartu nuen lan hori. Egia esan, orduan ez neukan gogo berezirik liburuekin lan egiteko, baina aitzakia polita zen kanpora ikastera joateko. Izan ere, nik ez nekien ezertxo ere liburuei buruz! Ezertxo ere!

Montserratera joan nintzen, beneditarren monasteriora, eta han ibili nintzen hiru urtez, ikasten. Lujo handia izan zen hori niretzat, hango biblioteka ikaragarria baita! Orduan ezagutu nuen nire benetako bokazioa, nire barrenean betirako geratuko zen har hori, gose hori. 

Zerk txunditu zintuen Montserraten?  Zeintzuk izan ziren zure helburuak Lazkaora itzuli zinenean?

Gauza askok txunditu ninduten: hasteko, bibliotekak berak, izugarria, munduko onenetakoa, liburu guztiak txukun-txukun apaletan, bakoitza katalogatuta bere fitxarekin makinaz… Niretzat berria zen hori. Baina, hori baino gehiago, Montserrateko monjeek Katalunyako kulturarekiko zeukaten konpromisoa, eta nola saiatzen ziren mantentzen euren hizkuntza, eurena propio zen guztia. Adibidez, Katalunyari buruz argitaratzen zen guztia gordeta, bai agerian agertzen zena, baita isilpean agertzen zena ere; eta erbestekoa ere bai, noski. Pentsa, gelatxo batean debekatutako guztia zeukaten, giltzapean. Niretzat hori guztia eredugarria izan zen. Eta horrelako zerbait egin nahi izan nuen nik hemen, Euskal Herrirako. 

Hiru helburu nagusi jarri nizkion neure buruari Montserratetik bueltan. Hasteko, monasterioan geneukan biblioteka bera ondo jartzea. Gauza asko egin nituen: han eta hemen zeuden liburuak leku batean bildu, garbitu, inbentarioa egin, apalak prestatu eta liburuak bertan jarri… Obrak ere egin nituen, erabiltzen ez genituen gela batzuk liburutegirako prestatu bait nituen, paretak bota eta guzti. 

Euskal biblioteka delakoa ere prestatu nuen. Euskal gaien inguruan geneuzkan liburuak hartu, eta gela propio batean jarri nituen, denak elkarrekin egoteko. 

Eta horrekin batera, Montserraten ikusi nituen bi gauza egiteari ekin nion. Alde batetik, kartelak, pegatinak, lurrean geroz eta gehiagotan agertzen ziren oktabila eta papertxoak… bildu eta gordetzen hasi nintzen, ordura arte inork gordetzen ez zituelako, eta bazelako garaia horiei garrantzia ematen hasteko. Francoren azken urteak, Trantsizio garaiko lehenak…, paper ugari agertzen zen kalean egunero, eta hori gorde egin behar zen! Izugarrizko gauza bitxiak dauzkagu garai hartakoak. 

Eta beste alde batetik, debekatuta zegoenari arreta berezia jartzen hasi nintzen, erbestean eta klandestinitatean ateratzen zenari. Euskaldun asko zegoen erbestean gerra zibilaren ondorioz, lan handia egiten ari ziren, eta hori dena galtzeko arriskua handia zen, hemengo liburutegiek ez zutelako, ezin zutelako gorde. Nik hori dena gordeko nuela erabaki nuen. Eta horrekin batera, eta oso modu berezian, klandestinitatean, isilean ateratzen zena ere bai. “Apología del terrorismo” egiten zenuela esaten zizuten horiekin harrapatuz gero. Baina norbaitek gorde beharra zeuzkan, eta nik, monasterioaren babesean, horiek denak gordetzeko aukera neukan. Nola ez gorde!

Indar handiarekin hasi nintzen. Dena nahi nuen: Euskal Herrian eta Euskal Herriari buruz ateratzen zen guztia, baina guzti-guztia, eh!  Hura liburu eta paper gosea!

Zeintzuk izan ziren zailtasun handienak zure lana aurrera eramateko?

Zailtasun handiena hasieran, beharbada, monasteriotik ateratzeko zailtasuna izan zen. Gu komunitatean bizi gara, komunitatean egiten dugu otoitz ordu zehatz batzuetan, eta oso tarte gutxi neukan kanpora ateratzeko material bila. Bi orduko tartearekin ezin nuen, adibidez, Bilbora joan, materiala jaso eta etorri. Hori zailtasun handia zen, ez zen oraingo askatasunik. 

Bestetik, lekua falta nuen behar bezalako liburutegi bat egiteko. Liburuak bagenituen, bai, baina sakabanatuta. Guztiak elkartu nahi nituen gela bakar batean…, eta gela aproposik ez! Horregatik, komunitatea konbenzitu nuen paretak botatzeko eta gela zabalak egiteko; zorua ere bota genuen parte batean, eta hiru pisutako gela handia prestatu. Montserrateko beneditar arkitekto batek lagundu zidan buruan neukana praktikan gauzatzen. Eta pixkanaka monasterioan lekua hartzen joan nintzen… Baina ez zen lan erraza izan, inondik inora. “Handikeritan” nenbilela ere esan zidan behin batek! Baina ni, aurrera, lekua egin eta lekua egin. Leku faltarena problema  handia da gero liburutegi eta artxiboetan! 

Dirua ere falta nuen, hasieran eta gero, baina hori lan bolondresarekin eta beste lekuetan behar ez zutenarekin (kaxak, karpetak…) konpontzen nuen. Kar kar!

Zailtasun handietako bat material bila irtetea zela esan duzu. Nola egin zenuen hasiera haietan materiala biltzeko?

Nik kanpora ateratzeko zailtasunak neuzkanez, besteei eskatu nien bilketa egiteko: nire ezagunei, lagunei…, eta batez ere, nire ikasle izandakoei. Izan ere, nire ikasle izandako mutiko gehienak unibertsitatean zeuden, eta asko, gainera, politikan bete-betean sartuta. Haiei eskatu nien, bil zezatela ateratzen zen guztia, eta ekar zezatela hona; “azken papertxoa ere bai, eh!”, esaten nien, “eta ezkutuan ateratzen bada, hobeto”. Hasieran ez zuten oso ondo ulertzen zertarako, baina nik esaten nien hori oso interesgarria izango zela etorkizunean ikerlarientzat. 

Eta  hala hasi nintzen, eta geroz eta gehiago bildu ziren nire inguruan: batak besteari esaten zion, horrek beste horri… Sare moduko bat sortu nuen, geroz eta handiagoa, geroz eta leku gehiagotara iristen zena. Eta, tartean behin, ni ere joaten nintzen paper eta liburu bila, oporrak hartzen nituenean batez ere. Pentsa! Parisen ere egon nintzen behin, Eusko Jaurlaritzaren egoitzan. Gero komeriak materiala mugatik pasatzerakoan…, baina tira, hori ere egin genuen eta!

Gaur egun ere jarraitzen al du bolondres-sare horrek? 

Sare hori ez da inoiz moztu. Pertsonak aldatu dira, bai, baina sareak hor jarraitzen du, modu batera edo bestera. Urte batzuetan batek gauza asko ekartzen dizkizu, beste urte batzuetan beste batek… Esan behar dut jendea oso leiala dela orokorrean; bada pertsona bat, adibidez, nirekin lanean berrogei urte daramatzana!

Gure sare hau oso gauza informala da, baina funtzionatzen du. Gure zentroaren identitatearen parte inportantea da, eta oso harro gaude hori horrela delako. Denen artean ari garelako gauza asko salbatzen, bestela betiko galduko liratekeen paperak jaso eta jaso. 

Interneteko plataformei esker, gaur egun oso erraza da liburuak, aldizkariak, kartelak… saltzea. Baina, oraindik ere, jendeak zugan konfiantza izaten jarraitzen du.

Liburuak eta paperak saltzearena beti egon da. Beharbada orain gehiago, oso erreza baita Internetetik gauzak saltzea, edozer gauza, edonork. Eta tentazio handia ere bai, sos batzuk irabazteko. Niri ere esan izan didate: “hartu liburu hau, saldu, eta irabazitakoarekin liburu gehiago erosi”. Baina ni ez naiz inoiz joko horretan sartu. Eta saltzeko aukera egonagatik ere, jendeak gauzak ekartzen jarraitzen du, bai, musu-truk. Jendeak badakielako ondo kuidatuko dugula hemen, eta gero norbaitek probetxua aterako diola ekarritakoari. Urte asko dira, izen bat daukagu, konfiantza dute gugan… “Ondo egindako lanaren seinale!”, esaten didate. 

Hala ere, nik beti pentsatu izan dut meritu handia daukala hona gauzak ekartzen dituenak, eskuzabaltasun handia erakusten duela. Eta interes bat, gure herriarenganako, gure kulturarenganako, ekarritako hori ez baita niretzat, gizarte osoarentzat baizik. Jendearen eskuzabaltasunari esker lortu dugu orain daukaguna, bai.

Beti errespetatu egin zaituztela esna izan duzu, alde batekoek zein bestekoek; baina beldurra ere pasa omen duzu behin baino gehiagotan… 

Beldurra…, askotan, hasiera-hasieratik! Nik beneditarren komunitatearen barruan egin dut egin dudan guztia, haien babesa izan dut. Horrekin esan nahi dut, Elizaren babesa izan dudala, eta Elizarekin ez direla sartu. Baina, hala ere, beldurra pasa dut momentu askotan; loa ere kendu izan dit, ez pentsa!

Hasieran, Franco oraindik bizirik zegoelako, eta ezin zelako ezertxo ere egin! Gero…, oraindik ere goiz xamar zelako, eta gauzak ez zeudelako erabat irekita; 1981eko estatu kolpe saiakeraren ondoren, zerbait gertatu eta dena erreko zidatelako beldurra; gero ere poliziak noiz etorriko beldurrez…, beti beldurrez. Behin baino gehiagotan nik neuk hemendik paperak hartu eta kanpoan ezkutatu ditut, hor mendi puntan, baserri batean…, badaezpada.

Baina, egia esan behar badut, beldurrak beldur, eta sustoak susto, beti errespetatu izan naute, alde batekoek eta bestekoek. Nik denentzat egiten baitut lan!

Beste gauza bat ere esan behar dut: nik beldurra pasa dudan bezala, beste batzuk ere pasa dute, pasa dutenez. Eta horri eskerrak makina gauza lortutakoa naiz, adibidez etxean edo taldeen egoitzetan gordetzea arriskutsuak ziren gauzak niri ekarri izan dizkidatelako momentu puntualetan, hemen seguruago egongo zirelakoan. Eta orain denen eskura daude; ekarri ez balituzte, auskalo! Beraz, beldurrak ere on egin digu.

Zer da, zure ustez, ondorengoei utziko diezun ondare nagusia?

Hori beharbada beste norbaitek erantzungo dizu hobeto…  Kar kar! Hala ere, ni gauza batez nago harro: bestela betiko galduko liratekeen gauza asko salbatu izanaz. Begira bestela  zer nolako gauzak dauzkagun gure biblioteka eta artxiboan; erdiak erbestean, ezkutuan edo erdi-ezkutuan ateratakoak; edo etorkizunera begira gordetzeko inongo bokaziorik gabe zabaldutakoak. Baina orain hemen daude, denen eskura. 

Eta gauzak salbatu bakarrik ez, salbatu behar horren kontzientzia zabaldu ere bai, nire ustez. Ni hasi nintzenean ez baitzegoen horren kontzientziarik, eta orain badago. Beharbada izango nuen nik zer esanik horretan! 

INFORMAZIO ETA DOKUMENTAZIO KUDEATZAILEEN VIII. BILKURAN LIBURUTEGI DIGITALAK IZAN DITUGU HIZPIDE

Aurten 30 laguneko taldea bildu da VIII. Bilkuran.

Ekainaren 29an UEUren egoitzan 30 laguneko taldea bildu ginen Informazio eta Dokumentazio Kudeatzaileen VIII. Bilkuran. Aurten, iazko esperientzia errepikatuz, ASNABI eta Bilketa Euskal Funtsen Atariko lagunekin antolatu dugu jardunaldia. Eraldaketa digitalaz hitz egin nahi genuen eta hala antolatu dugu bilkura “Liburutegi, artxibo eta atari digitalak: digitalizazioaren erronkak Euskal Herrian” goiburuarekin.

Gaia aletzeko gurekin izan ditugu Mikel Aizpuru, Eusko Jaurlaritzako Kultura Ondare Zuzendaria, Euskariana egitasmoa azaltzen; Marie-Andrée Ouret eta Peio Jorajuria Bilketa Euskal Funtsen egitasmoaren arduradunak Baionako Mediatekan; Martin Jesus Saragueta, Nafarroako Liburutegi Zerbitzuko Zerbitzu Digitalen Bulegoko arduraduna eta ASNABIko kidea; Jone Arroitajauregi, Mondragon Unibertsitateko Goi Eskola Politeknikoko eBiltegia sarbide irekiko biltegi instituzionalaren arduraduna; eta Maribel Nieto Freire, EHUko Gipuzkoako Campuseko Liburutegiko Dokumentazio Zerbitzuko arduraduna.

ALDEEko idazkariak, Oskia Agirrek, hartu du aurten jardunaldiak antolatzearen ardura nagusia ASNABIko eta Bilketako kideen laguntzarekin. Hori dela eta, UEUren Unibertsitatea.net blogean argitaratu berri duten elkarrizketa ekarri dugu hona, aurtengo jardunaldiaren nondik norakoen berri gehiago jakiteko.

Oskia Agirre Orbegozo

LIBURUTEGI ZERBITZUKO PROFESIONALEKIN ELKARLANEAN

Liburutegi Sarean lanean ari diren edo aritzeko asmoa duten profesionalentzako ikastaroa antolatu dugu aurten Euskadiko Liburutegi Zerbitzuko lankideekin elkarlanean: MARC21 formatuan katalogatzea.

Euskadiko Liburutegi Publikoen Sareko liburutegietan ematen diren pertsonal-aldaketek eraginda, etengabe jende berria sartzen ari da Liburutegi Sarean eta ohartu gara udal liburutegietan langileen artean desberdintasun handiak daudela formazio-mailari dagokionez. Egoera hori gainditzen hasteko asmoarekin, Sarean MARC21 formatuan katalogatzeko oinarrizko ikastaroa eskaintzea erabaki dugu Estibalitz Zubiaur adituarekin, Eusko Jaurlaritzako Liburutegi Zerbitzuko Katalogazio arduradunarekin.

Ikastaroa iragarri orduko harrera ezin hobea izan zuen eta, hasiera batean ezarri genuen 15 ikasleko muga gaindituta, 20 laguneko taldea onartu genuen. Ikastaroa Gasteizen egin genuen, Artium Museoko areto batean.

Dena dela, ikastaro honetarako itxaron-zerrendan hainbat lagun geratu dira eta datorren urtean, 2023an, berriro antolatzea erabaki dugu, horiei lehentasuna eskainiz. Datak aurrerago iragarriko ditugu.

bisita profesionalak berreskuratu ditugu

Bisitan parte hartu zuen taldea, Mari Jose Pascualekin.

Urtebeteko etenaren ostean, berriro hasi gara bazkideentzako bisita profesionalak antolatzen. Lehenengoa Errenteriako Lekuona Fabrikara egin dugu. Bertan, Mari Jose Pascual arduradunak goitik beher a erakutsi zigun Errenteriako espazio berria eta liburutegi kontzeptu berria azaldu zigun.

Hurrengo bisita profesionala udazkenean egingo dugu Lazkaoko Beneditarren Fundazioaren Artxibora. Data zehaztu ahala jakinaraziko dizuegu.

ALDIZKARIEN KATALOGAZIOAN SAKONDU DUGU

Katalogazioari dagokionez, gutxitan sakondu izan dugu baliabide jarraituen katalogazioan eta, ALDEEn uste dugu, benetan beharrezkoa dela lan hauetan ari diren profesionalek horren inguruko ezagutza izatea, batez ere, sarean lan egiten dutenen artean. Euskadiko Irakurketa Publikoko Sareko arauei jarraituz, baliabide jarraituak nola katalogatu behar diren ezagutzea izan zen ikastaro honen helburu nagusia.

Hori dela eta, aurten Baliabide jarraituen katalogazioa izeneko ikastaroa antolatu dugu Oihane Oliveri adituaren eskutik. Bereziki, dagoeneko katalogazioan lan egiten duten EIPSko profesionalei zuzendutako formazioa izan zen eta sakon aztertu eta eztabaidatu zituzten Oihane Oliverik ekarritako hainbat eta hainbat baliabide jarraituren adibide eta eredu. Hiru eguneko ikastaro hau Donostiako Haur Liburutegi Nagusian egin genuen.

MAKER edo eginzale GEHIAGO NAHI DITUGU LIBURUTEGIETAN

Makers edo eginzale zerbitzuak deiturikoak aztertu eta ezagutu ditugu aurten Medialab Tabakalerako arduradunaren eskutik, Arantza Mariskalen eskutik, Eginzaleak liburutegian izeneko ikastaroan.

Medialab Tabakaleran egin genuen bi eguneko ikastaroa. Gure inguruan dugun medialab aktiboena eta handiena izango da Tabakalerakoa eta aukera ezin hobea izan zen guretzat egitasmoa bertatik bertara eta xehetasun guztiekin ezagutzeko. Bertan uneoro gertatzen zena ikusteko aukera ere izan genuen.

Ikastaroaren helburuetako bat bakoitzak bere egitasmoa irudikatu eta bere prototipoa sortzea izan zen eta talde-lanean aritu ziren egitasmo desberdinak lantzen.

Medialab goitik behera ezagutzeko aukera ere izan genuen, baita unean unean sortzen ziren jarduera espontaneoez gozatzeko ere.

GURE “LEIHOAK” IKUSGARRI JARTZEN IKASI DUGU

Aurtengo lehen online ikastaroa izan da hau, Erakusleiho kulturalen diseinua, eta sekulako arrakasta izan du, 60 pertsona baino gehiagok eman zuen izena. ALDEEko bazkideek doan egin ahal izan zuten, gainera. Izen-ematea bereahala itxi behar izan genuen, aurreikusi baino jende gehiego apuntatu zelako, eta, hala ere, bi saio antolatu behar izan genituen guztiei aukera eman ahal izateko.

Lau orduko ikastaroa zenez, bideo-konferentzia bidezko formatua hautatu genuen eta ikastaro birtuala izan zen arren, zuzenean jarraitu genituen Meritxell Trullas aditu kataluniarraren azalpenak.

Formazio-saio honen helburu nagusia ikasleek oinarrizko ikuspegi orokorra lortzea izan zen, erakusleiho-apainketaren sektorean esku hartzen duten elementu orokorrak jorratuz, kulturaren ikuspegitik, beti ere; ikus-komunikazioko prozesuak zehazten dituzten faktoreetatik hasi eta dekorazio-lanaren estrategietaraino.

Izan ere, liburutegi, dokumentazio-zentro eta artxibo interesgarrienak ere nekez egingo zaizkio erakargarri erabiltzaileari, bertan eskuragarri duena ezagutzen ez badu, ikusten ez badu, bidea tentagarri egiten ez bazaio, ezustean harrapatzen ez badugu… Baina hori nola egin ba ote dakigu? Hori zen gure galdera eta horri erantzun egokia eman nahian jo genuen Trullasengana. Hainbat aholku, trikimailu eta materialen berri eman zigun lau orduko saioan eta, dagoeneko, han ikasi edo ikusitakoaren emaitzak hasi gara liburutegi batzuetan ikusten.

oinarrizko ikastaroen arrakasta

2021ean izan zuen arrakasta ikusita, Sailkapen Hamartar Unibertsala (SHU): deskribapena, egitura eta aplikazioa izeneko ikastaroa berriro eskaintzea erabaki genuen. Izan ere, oro hat, oso aukera gutxi daude SHUaren egiturari buruzko ikastaroren bat topatzeko eta profesional askorentzat funtsezko formazioa da.

Gai hau sakon lantzen duten irakasleak topatzea ere ez da batere erraza, baina zorionez Amador Fernandez adituak eta ALDEEk elkarlanerako eta gure profesionalak formatzeko konpromisoa hartua dugunez, ikastaro hau eskaintzeko modua izan dugu beste behin ere.

Ikastaro honen helburu nagusia ikasleei liburutegi batean egiten duten eguneroko lanean aplikatu ahal izango dituzten zenbait jarraibide ematea da, oinarri sendo eta funtsatu bat sortzeko, kasurik ohikoenetan Sailkapen Hamartar Unibertsala (SHU) behar bezala erabiltzea eta erregistro bibliografikoan behar bezala islatzea ahalbidetzeko.

Euskadiko Artxibo Historikoaren egoitzan (Bilbon) egin genuen ikastaro hau eta honekin abiatu genuen 2022ko formazio urtea.

II FORO DE REFLEXIÓN DE FESABID: profesión, profesionales y profesionalización

El año asociativo comenzó con un plato fuerte como es el celebrado ya por segunda vez Foro de Reflexión de FESABID. El 18 de enero diferentes agentes se reunieron para reflexionar sobre la profesión, los profesionales y la profesionalización en la Biblioteca Pública Municipal Eugenio Trías de Madrid.

Entre los asistentes, destacaron miembros del Observatorio de la Profesión, en el cual están representadas la mayor parte de las asociaciones que conforman FESABID y que sigue tomando fuerza a lo largo de 2022. Además, se contó con miembros de la comunidad universitaria, del mundo empresarial y del ámbito de la cultura de la Administración del Estado. Alicia Sellés, presidenta de FESABID dirigió el debate, que abordó la discusión de las siguientes cuestiones:

  • ¿Cuál/les es la formación, titulación etc. que debe/que garantiza/n conocimientos mínimos y armonizados para las y los profesionales de la información y documentación?
  • ¿Cómo valora las formas de acceso a la profesión: convocatorias, requisitos y procesos selectivos?
  • ¿Cómo se puede garantizar la profesionalización de los servicios de información y documentación?

El debate fue intenso y la cantidad de temas y prismas desde los cuales abordarlos, así como el buen ambiente generado entre los asistentes hicieron que el tiempo resultara escaso.

Algunas de las conclusiones más importantes a las que se llegó fueron:

  • La necesidad de unificar nomenclaturas y programas formativos universitarios para revalorizar la titulación de documentación, algo para lo que desde RUID ya se está trabajando
  • La posibilidad de reglar la formación impartida por las asociaciones profesionales
  • La necesidad de replantear los procesos de acceso al empleo público. El Ministerio de Política Territorial y Función Pública ya ha redactado el programa “Orientaciones para el cambio en materia de la selección en la Administración General del Estado”
  • La importancia de que desde las administraciones se redacten pliegos de contratación que garanticen que el personal cumpla características adaptadas a las funciones a desempeñar
  • Relacionado directamente con el punto anterior, esos pliegos de condiciones deberían a su vez garantizar unas condiciones dignas de trabajo para el personal contratado, a través de la fijación de convenios a aplicar. En este sentido cabe resaltar la intervención de Iker Callao, del sindicato LAB (participante de la mesa de negociación del nuevo Convenio colectivo para los/las gestores de la información y documentación de Gipuzkoa) , que resaltó la importancia de que esos convenios fueran específicos del sector de aplicación

Una vez hechas las reflexiones pertinentes, toca seguir trabajando en estas cuestiones y otras que tanto afectan a nuestra profesión y las profesionales que la conformamos. Esperamos con ilusión el foro del año que viene, ¿qué nos deparará?

Yanira Diaz de Aranguiz

Representante de ALDEE en el Observatorio de la Profesión

BIBLIOTECAS MUNICIPALES DE VITORIA-GASTEIZ EN LUCHA

El pasado mes de enero el Ayuntamiento de Vitoria-Gasteiz publicó el pliego de condiciones técnicas para la próxima contratación del servicio de bibliotecas municipales, que conllevaba varios recortes. En primer lugar, suponía una reducción en el horario de apertura en cinco bibliotecas que retrasarían el acceso público en hora y media diaria a partir de septiembre (abriendo a las 10:30h en vez de a las 9:00h). Circunstancia que vulnera los derechos fundamentales de la ciudadanía de Vitoria-Gasteiz. En segundo lugar, respecto a los derechos laborales del personal, significaba una disminución de la jornada laboral e incluso la pérdida de dos puestos de trabajo.

Las bibliotecas venimos sufriendo recortes sistemáticos en cada pliego, no es nada nuevo, pero habitualmente estos vienen avalados o justificados en periodos de recortes presupuestarios. En este caso, la ausencia de dichos recortes, supuso para el personal bibliotecario un punto de inflexión que dio pie a la unión de la plantilla en la defensa del servicio y la dignificación de la profesión.

Por ello, esta situación junto con el trabajo colaborativo nos dió la posibilidad, por un lado, de dar mayor visibilidad a las diversas funciones que ofrecen las bibliotecas públicas al servicio de la ciudadanía; y por otro, nos posibilitó las conversaciones con los representantes políticos a los que pudimos mostrar nuestro rechazo a las propuestas planteadas y a los que presentamos acciones y planes de mejora a todos los niveles. Además, de adquirir un compromiso de proyecto para nuestra Red contando preferentemente con el personal bibliotecario.

De este modo, el trabajo colectivo organizado nos ha inspirado y ayudado a convertir una situación adversa en una oportunidad para fortalecer nuestro campo, lo que repercute positivamente en el servicio y marca una diferencia en el acceso a la información.

Finalmente, queremos agradecer a Aldee el apoyo que nos ha brindado en todo momento, a los medios de comunicación que nos han dado voz, a los agentes culturales que nos dieron visibilidad y sobre todo, a las personas usuarias de las bibliotecas, sin las que todo lo conseguido no hubiera sido posible.

Trabajadoras de la Red de Bibliotecas de Gasteiz

BATZAR orokorra

PRESENTZIALTASUNERA BUELTAN: 2022. urteko asanblada orokorra

Ohi bezala, ALDEEko presidentea Fernando Juárezek hatu zuen hitza ongietorria emateko. Gero urte osoan zehar aurrera ermana diren ekimen garrantzitsuenen berri eman zigun, besteak beste: egindako ikastaroak beren matrikulazio datuekin, Gipuzkoan sektorerako sinatu eta argitaratu berri den hitzarmen kolektiboa, erreglamendu taldeak egindako lana, Euskadin gure arloko prestakuntza arautua lortzeko emandako pausoak, batzordearen barne lanerako erabiltzen hasi garen tresna berriak, GJHen inguruan egindako jardunaldia eta beste erakundeekin egindako elkarlana, hala nola, UEU, FESABID…

Miren Barandiaran diruzainak kontuen berri eman zigun jarraian, 2021. urteko emaitzak eta urte honetarako aurrekontua modu zehatzean azaldu zigun. Bazkideen alta eta bajen emaitza positiboak ere aipatu ziren eta amaitzeko, erretiratuen kuota 0 €ra jaisteko proposamenaren aldeko argudioak partekatu ziren bertaratuekin.

Azalpenarekin amaitzeko, hautagaitza osatzen zuten kideek banan-banan aurkeztu zuten beren burua eta bertan zeuden bazkideei hitza eman zitzaien, behar zituzten galderak edota ekarpenak egin zitzaten. Aipatzekoa da zein eskertuta agertu ziren batzordeak egindako lanarekin, eta eskerrak eman nahiko genizkieke guk ere lanean jarraitzeko jasotako animoengatik.

Bozkatu beharreko puntu guztiek baietza lortu zuten aho batez, erretiratuen kuotaren murrizketari buruzkoak izan ezik, aldeko 31 eta kontrako 6 bozka jaso zituen.

Behin lana eginda, aspaldiko lagunak agurtzeko unea heldu zen, egun honetako unerik maitatuena.

Adeitasunez idazkari moduan agur esaten dizue, Yanira Diaz de Aranguizek

Datorren urterarte!